Niemand kan eromheen: de olympische spelen van Rio. Of is het nu 'de Olympische spelen' of zelfs 'de Olympische Spelen'?

Alleen dat laatste is juist: je schrijft 'Olympische Spelen' met twee hoofdletters omdat het een eigennaam is,  de naam van een evenement waarvan er maar één bestaat. Nou ja, eigenlijk twee, want naast de zomerspelen heb je ook de winterspelen. Als je dat zo opschrijft, zonder het woord 'Olympisch' ervoor, worden die niet als eigennaam beschouwd en schrijf je ze volgens naslagwerken als Van Dale en het Groene Boekje met kleine letter. In combinatie met 'Olympisch' ligt het voor de hand om ze dan weer wel als naam op te vatten en groot te schrijven: de Olympische Zomerspelen, de Olympische Winterspelen.

In de meeste andere gevallen schrijven we 'olympisch' met kleine letter: een olympische medaille, olympisch goud, een olympisch record, de olympische gedachte. Het woord betekent dan iets als 'betrekking hebbend op de Olympische Spelen'. Maar in de betekenis 'betrekking hebbend op de Griekse berg Olympus', schrijven we 'Olympisch' wel met een hoofdletter, want dan is het een afleiding van een aardrijkskundige eigennaam.

Waarom schrijven we namen eigenlijk met een hoofdletter? Dat is een kwestie van conventie, vermoedelijk ontstaan om verwarring met gewone woorden te voorkomen. 'Hij heet Henk en hij Geurt' betekent nu eenmaal iets anders dan 'Hij heet Henk en hij geurt'.